Zon, zee, strand en regen... Vietnam

We zijn ondertussen al een week in Vietnam en er zit ne Vietnamees naast mij aan de computer te zingen. Ik ga dus proberen om mij ni te veel te laten afleiden en toch nog een iets wat deftig verhaal neer te zetten.
Onze laatste dag in China was ni al te boeiend buiten dat we een troep van een 50 kijkchinezen rondom ons hadden verzameld. Wa moet ge daar voor doen? Niks gewoon als 2 europese meiskes in het park zitten en pakt na een 10 min dat de eerste onbeschaamde chinees voor u komt staan staren.
Al snel zullen de andere kijkchinezen volgen en gefascineerd het haar op u armen kijken. In Nanning zagen ze dus duidelijk ni veel toeristen!
We namen savonds de nachttrein naar Vietnam, wa ni echt de meest aangename trein was tot nogtoe. Om 1u snachts werden gewekt voor Chinese grenscontrole, om 2u brachten ze u paspoort terug, om 3u moesten we uit de trein met al onze bagage voor de vietnamese grenscontrole en mochten we om 4u terug op een andere trein stappen. Op de andere trein had de conductrice een goed bijberoep gevonden, die kwam fluisterend horen of we yuan wilden inwisselen tegen dong. (maar we hadden netjes al ons chinees geld opgesoupeerd)
Ha Noi was een beetje een cultuurshock, een en al drukte van massas lawaaierige brommerkes die ongecoordineerd door de straten rijden. De weg oversteken was hier het grootste avontuur!
In Ha Noi zijn we 2 dagen gebleven, en da was meer dan genoeg. Samen met Dan en Anna namen we smorgends vroeg een trein naar Haiphong. Na 2u op de trein te zitten waren we overgelukkig om er af te mogen! Zo`n onaangename trein hebben we nog nooit gehad! We hadden hard seat kaartjes gekocht en hadden (gelukkig) een hele wagon voor ons alleen. Hard seat is hier ook echt hard, gewoon houten banken. Op zich allemaal ni zo erg maar eens de trein zich in beweging zette werden we allemaal geterroriseerd door oorverdovend lawaai van de treinsporen en de wagon. Om 6u smorgends is da ni waar ge op hoopt....
Soit 2u later stonden we in Haiphong en daar moesten we de ferry zien te nemen naar Cat Ba Island.  We lieten ons hier ineens voor de eerste keer afzetten door de vietnamezen en kochten veel te dure bus en ferry ticketjes. We hebben ondertussen al wel meer ondervonden dat ze hier altijd zullen proberen om u meer te laten betalen. Ze kennen ook de perfecte antwoorden en verhalen om je uiteindelijk toch voor zich te winnen. Na de betrouwbare chinezen is dees toch ook wel een hele aanpassing voor ons.
We zijn uiteindelijk goed en wel in de vroege namiddag op het eiland aangekomen waar we meteen een mooie kamer in een hotel kregen met zicht op zee en de vele woonbootjes de erop dobberden.
Op Cat Ba hebben we `vakantie` genomen van het reizen en ons 2 dagen op het strand gelegd. Julie hebben we met 3 ingegraven en helemaal omgetoverd tot een krokodilsculptuur.
We zijn ook een dag met brommerkes het eiland gaan verkennen. Dat was toch wel het toppunt, volle gas door de bergen in het zonneke! Er was ook amper verkeer dus echt ideaal. Het eiland was echt prachtig, het kon recht uit jurassic park of lost komen! We zijn een bizarre grot gaan bezoeken die tijdens de oorlog als ziekenhuis dienst deed. Heel vreemd in de grot zijn echt betonnen kamers enzo gebouwd. ( weer precies recht uit lost:))
We passeerden ook langs het Cat Ba national park, hier hebben we dan door het tropische woud een heuvel getrotseerd om vanop een uitkijktoren te kunnen genieten van een panoramisch zicht.
Langst de kustlijn reden we terug naar Cat Ba stad waar we net voor een mooie zonsondergang boven de zee aankwamen.
Een andere dag hadden we dan een tour geboekt via, de belachelijk irritante extreem opdringerige, madam van ons hotel. Het karstgebergte (waarboven we hebben gevlogen in china) loopt hier in vietnam uit in de zee waardoor er massaal veel eilandjes boven het water uitsteken. Da moesten we dus nog verkennen en met de tour gingen we met een boot tussen de eilandjes door. Op een eiland zijn we afgestapt en hebben we met het kleine vietnamese vrouwtje van de schipper een grot verkend. We hebben ook een uurtje gekajakt langs de rotsen en onder rotsen door.
De boot stopte dan nog een keer zodat we konden gaan zwemmen, we zijn dan naar een verdoken strandje geplonst en hebben daar wa schelpen zitte zoeken tussen het aangespoelde koraal.
Voor de rest was de hele trip ni al te boeiend vooral gewoon bootzitten (we hadden gehoopt meer te kajakken). Ik heb nog een stevige discussie gehad met ne groep afripvietnamezen, da was ook wel sensationeel... Alle entree tickets voor nationale parken op eilandjes waren inbegrepen in de prijs van onze tour. Op monkey island echter vroeg een man 10000dong. Ik vroeg hem of dat was voor de koffie die ik op de boot had gehad en hij knikte. Ikke dus zo naief als iets dien braaf 10000 dong gegeve (da belachelijk weinig geld is, 0.5euro). Ma blijkbaar was da dus om de entree van het park te betale waarop ik dus mijn geld terug wou. Hierop spanden alle vietnamezen samen (ook de mannen van de boottour), zogezegt was mijn ticket ni inbegrepen in de prijs. Ze kregen van mij ne f*ck you en liet meteen weten dat ik niet voor de koffie zou betalen. Terug op den boot wou diene pippo die op het eiland samenwerkte met diene vent da ik geld had gegeve da ik 10000 dong betaalde voor de koffie, wa ik natuurlijk weigerde. Daarop stond diene vent zijne kop bekan op ontploffen, maar hij sprak zeneigen constant tegen waarop hij uiteindelijk ni anders kon dan mij nimer lastig te vallen :). (Chinezen zijn veel sympathieker!)
Voor de terugweg naar hanoi hadden we een ferry geboekt door de mooie halong bay, de hele trip tot in hanoi zou 5u duren wa wel een mooie deal was. Uiteindelijk bleek dat we weer te maken hadden gehad met een liegvietnamees. We waren mee op een tour gezet en zouden pas na 9u in hanoi aankomen en onderweg nog uitgebreid lunchen in een voorbepaald restaurant. Aangezien da we nog geen bus of trein in hanoi moesten halen was da ni erg en eerder in ons voordeel.
In hanoi boekten we meteen een nachtbus naar Hue (en al onze andere (open)bustickets want da komt goedkoper uit). We stapten een uur later op een sleeperbus, een vrijwel slapelozenacht tegemoed. Op bedden van een 40cm breed en een meter 70 lang (passemaatje voor julie en ik maar pijnlijk voor grote Dan en Anna). Heel de nacht hobbelde en toeterde de bus over de weg tot we om 8u smorgends in Hue aankwamen. Het weer is sindsdien miserabel geweest, regen regen en noggis regen! Vandaag zijn we de citadel en de verboden stad in de citadel gaan bezoeken, schoon maar door de regen echt ni veel te genieten. We hebben ook een aantal tombes bezocht van koningen die al eel lang dood zijn ma wel zotte tombes hebbe nagelaten.
Morgen gaan we naar Hoi An, hopelijk is het daar wat beter weer... anders reizen we sneller door tot we de zon terug hebben gevonden...
Fotos uploaden lukt voorlopig niet er wordt steeds een virusmelding gegeven :S