4 dagen te paard in Terelj NP

Na 4 dagen paard in Terelj National Park zijn we terug in het drukke Ulan Bator belandt.
De afgelopen dagen waren ongelofelijk. Vrijdag begonnen we met 2.5u paardrijden in de buurt van onze ger. Hier had madam karlien al veel schrik gepakt en stond op het punt om de dag erna terug naar ulan bator te gaan. Gelukkig heb ik mij bedacht! De eerste rit was vrij grellig door de sneeuw over hellingen en stenen, zeker als ge ni kunt paardrijden en ge wordt achterna gezeten door ne Mongool met een zweep! Maar eind goed algoed, we zijn toen goed en wel terug aan onze ger aangekomen en het zicht dat we onderweg hadden was super mooi.
De 3 dagen daarna reden we elke dag 4u naar onze volgende verblijfplaats, alleen dag 3 duurde maar een 2u omdat die extreem vermoeiend en zot was voor de paarden.
We reden door valleien, door rivieren (!) en galoppeerden door de vlaktes. De laatste nacht logeerden we in een ger van een jak en paarden `boerderij`boven op nen berg met een prachtig zicht. s Morgends werd ik wakker wanneer de paarden en jaks bijeen werden gedreven door ne Mongool te paard. De jaks werden vervolgens door nen oude man gemelkt. Even later kwam zijn vrouw naar buiten gestrompeld met een looprekske. Ocharme da menske, extreem slecht te been in the middle of nowhere zonder enige aangepaste zorg moet ni aangenaam zijn.
De laatste paardrijdag was echt zot, we reden over super stijle besneeuwde rotsachtige hellingen tussen de bomen door. De paarden zagen ervan af! Wij vonden het wel stoer! Goed dat zit ook pas de 3e dag was en we onze paarden 100 procent vertrouwden. De laatste kilometers hoedden we ook een kleine kudde koeien mee terug naar de ger, julie kon zich is goed uitleven!
Ons gezelschap voor deze trip bestond uit ne fransman Manu en ne spast van nen braziliaan Gabriel. In het begin was het allemaal wel grappig om zo ne vreemde mens mee te hebben maar te veel is te veel! Het begon al goed toen we buiten klaarstonden om van ulan bator naar het park te rijden. Gabriel kwam aanzetten met slippertjes aan, meneer was vergeten om zijn botinnen aan te doen! Met vriestemperaturen in de sneeuw met slippertjes gaan paardrijden had ni goe gekomen! Voor de rest moest onze gids dien elken dag helpen met aankleden! Die mens is 27 jaar en kon zelf zijne jas en sjaal ni deftig aandoen! Voor de rest zouden we der bekan nen boek over kunne schrijven. Dien heeft 2 nachten gewoon buiten geslapen en het was minstens -10! Gelukkig voor hem is da zo ne zot da alles overleeft. Hij had ook een deftig fototoestel bij met een afneembare lens. Zat meneer daar paard te rijden als ne zot met zijn fototoestel gewoon aan zijn zij hangen. Met als gevolg natuurlijk dat wanneer zijn paard een beetje struikelde hij af zijn paard is gevallen recht op zijn toestel en zijn lens kapot was. Natuurlijk was dat zijn paard zijn schuld! Achja genoeg woorden verspild aan die kerel!
Het was buitengewoon prachtig!
Ondertussen begint het hier in Mongolie kouder en kouder te worden, het wordt tijd dat we naar Beijing gaan! Donderdag vertrekken we naar china, vrijdag komen we daar aan!
groetjes!