Op zoek naar nonnekes en verzuipen in smog

In het luchthavenachtige treinstation van Beijing stapten we, na heel wat gedrum, op de trein naar Shijiuanzuang waar geen enkele andere toerist zou aan denken om heen te gaan.
We belandden in een 3-sterrenhotel, het enige hotel dat ons wou/kon herbergen. 2 Gigantische bedden en een eigen badkamer met ligbad stonden ons op te wachten. Dat was geen onwelkome luxe na ongeveer een maand zonder enige privacy!
We waren niet naar Shijuanzuang gereisd om de stad te zien maar met een echte missie! Dus even een korte schets om iedereen te updaten:

In 1937 werd de Nederlandse Bisschop Frans Schraven in China op gruwelijke wijze vermoord, samen met 7 andere buitenlandse missionarisen. Ze werden aan een paal vastgebonden, met messteken omgebracht en in brand gestoken door Japanezen. Schraven en de andere missionarissen hadden zichzelf opgeofferd, anders werden een hoop vrouwen verkracht.
Frans Schraven is verre familie van Julie, het was Julie`s grootmoeders nonkel.

We gingen dus op zoek gaan naar het monument voor Schraven en naar zijn graf. Deze zouden zich bevinden op 45min rijden van Shijiuanzuang in het stadje Zhending. Met een aantal vragen en zinnetjes in het Chinees te laten vertalen vertrokken we vol goede moed naar Zhending. We stapten in een taxi en lieten de chauffeur ons naar `een` Christelijke kerk of klooster brengen.
15 minuten later zette hij ons af aan een kerk waar we door enthousiaste nonnen werden binnengelaten. Al snel kregen we lunch aangeboden, dumplings met vlees in, hiphip hoera dikke feest voor mij! (karlien) Gelukkig zaten we met 2 te eten in een woonkamertje en de 2 nonnen in de keuken. De Mongolische verdwijntruck kwam hier meteen weer te pas, de dumlings verdwenen snel in een ziplockzakje en werden verstopt in onze eetzak.
Na de lunch was een nonnetje druk aan het rondbellen en even later vertrokken we met hun door de mooie relaxte straatjes van Zhending. Naar waar we gingen was min of meer een vraagteken aangezien wij nog steeds geen chinees kunnen.
We wandelden een domein met een aantal ziekenhuisgebouwen binnen en een rozige kathedraal zonder torens. Dat was de kathedraal die we zochten, die zou nu als karaokezaal dienstdoen en op het plein ervoor vonden we het monument voor de martelaren. Onze missie was dus al deels geslaagd.
Er werd weer druk rondgebeld en een aantal keren kreeg ik iemand aan de lijn die engels sprak zodat ik duidelijk kon maken wat we nog zochten. Het enige waarmee ze ons nog konden helpen was de pagode waar de stoffelijke overschotten van Schraven waren gevonden. Waar het graf zich nu zou bevinden kon niemand ons vertrellen. We zijn dan met de zusters naar de pagode gegaan waarna we terug de bus naar het gigantische Shijiuangzuang namen.

Onze volgende stop zou Xi`an worden, maar dan moet je natuurlijk een treinticketje zien te boeken! Aan de hand van ons chinees woordenboekje schreef ik in het basischinees op wat we nodig hadden en met goede moed vertrok ik naar het treinstation.
Het treinticketkantoor was gigantisch en volledig int chinees, het werd me ook al snel duidelijk dat niemand er engels kon. De goede moed zonk al snel in men schoenen  en met een bang hart gaf ik mijn briefje aan de loketbediende. Nog geen 2 minuten later stond ik, licht euforisch, terug buiten met 2 treinticketjes naar Xi`an!

Vrijdag avond rolde onze trein binnen in het station. Alle chinezen spurtten naar hun wagon en begonnen om ter hardst voor de deur te drummen om op te starten. Waarvoor die drukte nodig was weet ik niet, we stonden rustig achteraan onze beurt af te wachten... hoe onchinees van ons! De russische platskartny heeft plaatsgemaakt voor de chinese hard sleeper, veel verschil is er niet echt, hier in china zijn het gewoon open coupe`s met 2x3 bedden boveneen. Julie sliep onderaan en ik op het hoogste (wa toch wel vrij grellig hoog was). De toiletten zijn nu ook nimeer zo praktisch, hurktoiletten op een trein hebben noggal de neiging om snel ranzig te worden!

Zaterdagochtend kwamen we aan in Xian en werden we meteen verbaasd door de gigantische smoggerigheid van deze stad!
Heel Xian is gehuld in een mist, het weer is hier niet grijs zoals ge zou denken, het is open hemel maar ge kunt hem alleen ni zien! Na een uurtje buitenlopen voelt ge u dus ook echt ranzig.
We zitten hier in het gezelligste hostel tot hiertoe, met een bar in de kelder waar elke avond live-muziek wordt gespeeld.
Xian heeft ook een moslimgemeenschap, moslimchinezen da moesten we wel eens gezien hebben! Achter de drumtoren bevindt zich de moslimwijk, kleine drukke straatjes vol eetstalletjes met de vreemdste `lekkernijen` en souvenierkraampjes. Hier is ook de grootste moskee van china verborgen ergens achterin. De moskee zag er eigenlijk uit als eender welke andere tempel in china maar in de gebedszaal liggen allemaal matjes. Beetje verrassend allemaal om te zien.
Rond het oude stadscentrum is een gigantische stadsmuur, hier zijn we ne keer op gaan wandelen, jammer genoeg kunt ge door de smog ni zo ver zien :-).

Morgen komen Jessica en Annemiek hier aan, samen met hen zullen we dan wss naar het terracottaleger gaan kijken.